ΑΠΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

1577

1583

1630

1671

1881

1900

1903

1920

1928

1940

1951

1961

1971

1981

2001

2011

2013

Αναφέρεται στην απογραφή του Francesco Barozzi (f0 22v), ως Cavroghori,

Αναφέρεται στην απογραφή του Πέτρου Καστροφύλακα (K 102), ως Cavrocori με 159 κατοίκους

Αναφέρεται στην απογραφή του F. Basilicata (Μνημεία Κρητικής Ιστορίας V, σελ. 115) ως Cavrohori.

Τουρκική απογραφή το αναφέρει με 15 χαράτσια (πλούσιοι 4, μεσαίοι 3, φτωχοί 8) (Ν. Σταυρινίδης, Μεταφράσεις Β, σελ 127). 

Αναφέρεται στον Δήμο Τυλίσσου με 89 Χριστιανούς και 44 Τούρκους 
(66 άντρες και 67 θήλυς – σύνολο κατοίκων 133). 

Αναφέρεται στον Δήμο Τυλίσσου με 152 κατοίκους

Αναφέρεται στον Δήμο Τυλίσσου με 182 κατοίκους.

Κοινότητα Καβροχωρίου με 143 κατοίκους

Ανήκει στον Δήμο Τυλίσσου με 125 κατοίκους (Καβροχώριον)

Έδρα κοινότητας Καβροχωρίου με 150 κατοίκους

Έδρα κοινότητας Καβροχωρίου με 164 κατοίκους

Έδρα κοινότητας Καβροχωρίου με 269 κατοίκους

Έδρα κοινότητας Καβροχωρίου με 190 κατοίκους

Έδρα κοινότητας Καβροχωρίου με 195 κατοίκους

Ανήκει στο Δήμο Γαζίου με 267 κατοίκους. Έδρα κοινότητας Καβροχωρίου, Αγ. Μαρίνας, Τσαλικάκι.

Δήμος Μαλεβιζίου χωρίς έδρα κοινότητας...............

Αίτημα του Πολιτιστικού Συλλόγου προς το Υπ. Εσωτερικών για δημιουργία κοινότητας.  
Εν αναμονή...................

---

Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ

1η Εκδοχή

2η Εκδοχή

3η Εκδοχή

4η Εκδοχή

Γαβαλοχώρι από την οικογένεια Γαβαλάδων (Νικ. Σταυρινίδης)

Καβροχώρι εξ αιτίας των καβρών (καβουριών) στα λιμνάζοντα νερά του Γαζανού ποταμού.  (Εμμ. Λαμπρινάκης)

Καβροχώρι, από την οικογένεια Καβρών που κατοικούσε τον οικισμό

Καυγαδοχώρι - Καβροχώρι από τις έριδες μεταξύ των κατοίκων ή των πολεμικών επιχειρήσεων την περίοδο της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας.  (Άποψη κατοίκων του χωριού)

---

ΑΡΧΑΙΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

​Τα ευρήματα που έχουν τυχαία έως σήμερα βρεθεί, δείχνουν ότι ο τόπος μας κατοικούνταν από την Υστερομινωική ΙΙΑ – ΙΙΒ περίοδο (δηλαδή από το 1400 Π.Χ. έως το 1200 Π.Χ.), καθώς και την Μεσομινωική ΙΑ περίοδο (δηλαδή το 2100 Π.Χ.).

Μάλιστα υποστηρίζεται από αρκετούς αρχαιολογικούς, π.χ. τον Ιταλό Marianiότι στην περιοχή Μαραθοκεφάλα βρίσκεται η Μινωική πόλη Απολλώνια.

Για τα αρχαιολογικά ευρήματα επισκεφθείτε τον σύνδεσμο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ή κάντε κλικ ΕΔΩ

---

ΕΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑ

1648

Το 1648 ο ποιητής του ‘Κρητικού πολέμου’ Μαρίνος Τζάνε Μπουνιαλής περιγράφει: 
«Έτσι τέσσερις του Δεκεμβρίου κινούν οι καβαλάροι 
και στο φαράγγι μπαίνουσι , στην Τύλισσο σαλτάρει.
 Κι αφού το κάστρο είδασιν , αδυνατά χουγιάγει 
κι ακουστή ως την Τύλισσο και κάτω προς το Γάζη. 
Έφευγαν όλος ο λαός κι οι Τούρκοι τος 
ζύγωνα οπίσω τους και τρεχάσι και τους κατασκοτώνα…»

---

ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ

1669

Οι νέοι κατακτητές ήταν ιδιαίτερα αυστηροί απέναντι σε όσους έπαιρναν μέρος εναντίον των Οθωμανών πόλεμο. Δήμευαν την περιουσία των μαχητών και ύστερα την πουλούσαν σε δικούς τους αξιωματικούς. Οι αιχμάλωτοι από την περιοχή του Αλμυρού και των γύρω χωριών, μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Η αιχμαλωσία κράτησε είκοσι δυο χρόνια , όσο διαρκούσε δηλαδή και η πολιορκία του Χάνδακα. 
Κατά την πτώση του Χάνδακα, υπογράφηκε ένας ειδικός όρος στην συνθήκη παράδοσης της 
πόλης που προέβλεπε την ανταλλαγή των αιχμαλώτων. 
Οι αιχμάλωτοι γύρισαν στον τόπο τους, αλλά βρήκαν την προσωπική τους περιουσία σε ξένα χέρια. 
Πήγαν να καλλιεργήσουν τα κτήματα τους ύστερα από 22 χρόνια σκλαβιάς, αλλά συνάντησαν Αιθίοπες δούλους των γενιτσάρων και υπηρετικό προσωπικό. 
Κατέφυγαν στην Τούρκικη δικαιοσύνη και χάρη στον αείμνηστο Νικόλαο Σταυρίνίδη, γνωρίζουμε σήμερα αρκετές λεπτομέρειες από μια τέτοια διεκδίκηση. 
 Λέει το έγγραφο του Τούρκικου Ιεροδικείου:
 «Οι άλλοτε ιδιοκτήται της εκτάσεως ταύτης άπιστοι, εξαφανισθέντες έλαβον μέρος τον εναντίον ημών πόλεμον… ως εκ τούτου ,συμφώνως προς τας ομολογίας των απεφάνθημεν ότι ουδεμία πλέον σχέσις και εξουσία υπελείφθη αυτοίς επί των αγρών τούτων…»

1824

Γύρω στο τέλος Φεβρουαρίου, έγινε μια δυνατή συμπλοκή στην περιοχή του Καβροχωρίου. Ο Χούρδος με 500 άνδρες συγκρούστηκε με τούρκικο πεζικό και ιππικό, που προσπάθησε να κυκλώσει τους επαναστάτες. Βλέποντας τον κίνδυνο ο Χουρδοθοδωρής υποστήριξε την υποχώρηση τους προς τους Κουμπέδες, πάνω από το λόφο του Σερβίλη με 15 άντρες του. Ρίχτηκε τότε όλο το πεζικό και το ιππικό των Τούρκων. Η μάχη ήταν αδυσώπητη και κατέληξε σε γιγαντομαχία σώμα με σώμα, όταν σώθηκαν τα πολεμοφόδια των παλικαριών του Χούδρου. Άδικα προσπάθησαν οι επαναστάτες , που επέστρεψαν για βοήθεια του Χούδρου, να εξαναγκάσουν τους Τούρκους να εγκαταλείψουν την προσπάθεια τους, όταν αντιλήφθηκαν τα γενόμενα. Ήταν αργά πια. Έτσι θυσιάστηκαν όλοι τους. Ούτε τον νεκρό αρχηγό δεν μπόρεσαν να πάρουν. Οι Τούρκοι έκοψαν το κεφάλι του, το ‘μπηξαν σ’ ένα κοντάρι και το έφεραν στο κάστρο, ασχημόνωντας για μέρες πάνω του με φτυσίματα και βρισιές.

1866

Στις 8 Σεπτεμβρίου 1866 στην μάχη της Τυλίσσου εφονεύθη ο Γεώργιος Σφακιανάκης ετών 40 
από το Καβροχώρι

1867

1868

Ο Μιχάλης Κόρακας με τους Μαλεβιζιώτες και τους εθελοντές χτυπά τους Τούρκους στο 
Καβροχώρι. 
 Οι Τούρκοι υποχωρούν στο Γάζι με την βοήθεια ενισχύσεων και τους κανονιοβολισμούς μιας Τούρκικης φρεγάτας από την παραλία του Αλμυρού γλιτώνουν με σοβαρές απώλειες. Στην μάχη αυτή διακρίνεται ο Στυλ. Χατζάκης από τον Άγιο Μύρωνα. 
Στην επιστροφή τους στο Ηράκλειο οι Τούρκοι προβαίνουν σε σφαγή χριστιανών, που συναντούν στους δρόμους και δημιουργείται μεγάλος πανικός. Οι χριστιανοί για να γλυτώνουν 
καταφεύγουν στο νοσοκομείο και στο Ρώσικο προξενείο. 

Ο Ηρακλής Κοκκινίδης τα έβαλε με πολλαπλάσιο αριθμό Τούρκων, στην διασταύρωση του Γαζανού δρόμου όπου και η προτομή του σήμερα και όπως αναφέρει έγγραφο του 1868 από την Ερμούπολη της Σύρου «Ο Ήλιος έδυεν οι ημέρεροι ιππείς και οι έπποι έιχαν αποκάμει … … Αλλ’ αίφνης ηκούσθή φωνή , φωνή σπαραξικαρδίος “Παναγιά μου” και οι πλησίον αυτού Καλλημεράκης – Αγγελιδάκης και Σ. Μαριδάκης στραφέντες , μετά φρίκης και λύπης, απεριγράπτου, είδον τον προσφιλέστερον αυτοίς Ηρ. Κοκκινίδην κρεμάμενον εις την αναβάθραν της ίππον και εκ του δεξιού ποδός. Ο κακός ημών δαίμων είχε διευθύνει σφαίρον θανατηφόρον, διελθούσαν ολίγον κάτωθεν του ομφαλού και συντρίμασαν το ιερόν του ηρώος οστούν…» 
 Οι Τούρκοι έκοψαν το κεφάλι του ήρωα , με την καρδιά και τα εντόσθια, και κατά την προσφιλή τους 
συνήθεια τα περιέφεραν στο Ηράκλειο. Το ακέφαλο σώμα μεταφέρθηκε στα Σαββατιανά όπου τάφηκε, το κεφάλι ρίχτηκε σ’ ένα πηγάδι, κι αργότερα όταν ηρέμησε ο τόπος μεταφέρθηκε κι εκείνο στα Σαββατιανά, εκεί θάφτηκε αργότερα και ο πατέρας του Κοκκινίδη, επίσης οπλαρχηγός Νικόλαος

1897

Στις 4 Μαρτίου γίνεται μεγάλη επίθεση των Τούρκων εναντίον του Μαλεβιζίου με πολεμική 
γραμμή μεγαλύτερη από τα 8 χιλιόμετρα. 
 Η δύναμη των Τούρκων είναι 5000 και επιπλέον τακτικός στρατός και πυροβολικό, ενώ οι επαναστάτες είναι μόλις 1000. 
 Ο Ηλίας Βουλτερίδης στο «ημερολόγιο του τάγματος των επιλεκτικών Κρητών» μας περιγράφει την 
παράταξη των Μαλεβιζιωτών ως εξής: 
 «Τον Αλμυρόν και την εκαφιδαράν κατείχον οι Ρωγδιανοί τας Θέσεις Μετόχι Καπετανάκη και Μπιμπίκι, Ανωγειανοί και Τυλισσανοί μετά των Καμαρινών και Κορφιανών υπό τον Μιχ. Χατζάκιν και άλλους…». 
Στην μάχη αυτή ηττήθηκαν οι Τούρκοι. 
 Η αντρειοσύνη και η λεβεντιά τους φαίνεται παραστατικά στο παρακάτω διάστιχο: 
 «Δεν είναι Χανιορέθεμνα που πιάνουν μετερίζι μπέτη με μπέτη πολεμούν επά στο Μαλεβίζι». 
 Την Κυριακή των Βαΐων,6 Απριλίου 1897, Ανωγιανοί και Μυλοποταμίτες με Ρογδιανούς, Αχλαδιανούς και Φοδελιανούς δέχονται επίθεση σε Αλμυρό και Σκαφιδαρά. Οι κρητικοί υποχωρούν πέρα από το Καβροχώρι και τον Αλμυρό. Στην εξέλιξη της μάχης οι Τούρκοι προσβάλλονται από τα νώτα από τους Καλεσανούς καπετάνιους και αναγκάζονται να υποχωρήσουν προς το Ηράκλειο.

---

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

1944
Η ΜΑΧΗ ΣΤΑ ΞΥΠΕΤΡΑ

14 Σεπτεμβρίου 1944:  Φονικότατη μάχη μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών στη θέση Ξύπετρα.  Πρωταγωνιστές της μάχης οι Ανωγειανοί Χριστομιχάλης Ξυλούρης , Εμμ. Κουνάλης (Μάστορας) και ο Γωνιανός Ανδρέας Νάθενας (Συγγρός), καθώς και κάτοικοι της περιοχής.  Λεπτομερής περιγραφή της μάχης ΕΔΩ (Πατρις, άρθρο 15.09.2012).

Στη μάχη αυτή είχε και το χωριό μας τις δικές του απώλειες:

​

---